Kızlar sürpriz!

Kuşum Şubat ayının son haftasında yeni yeni hastalıktan kurtulduğu için okuluna devam etmedi. Ama sonrasında annesi tarafından verilen bir kararla, Mart ayı içerisinde de okula gitmeyecek. Belki önümüzdeki birkaç ay da okuluna devam edemeyecek.

Her pazar kızımla yaptığımız ve sıra dışı bir durum olmadığı sürece de devam edecek olan buluşmalarımız var. Geçtiğimiz pazar da iple çektiğim o günü doyasıya yaşamak için planlar yapmıştım. Ama uygulamaya geçiremedik. Hava uygun değildi. Yavaş yavaş tüm yurtta yaşanacak soğuk günlerin habercisi olarak, bizi eve hapsetti. Babaanne ve dede de bizimle vakit geçirdi.

Yavrukuşumu sarıp sarmalayıp, kapalı bir yere götürebilirdim ama, daha yeni ilacı bırakıp kendini toparladı. Kıyamadım. Hiç riske girmedik. Sıcacık odasında  oyunlar oynadık. Gün içinde bizi oyuna çağırırken kullandığı bir kelime vardı… Kızlar! Hazırlanın gidiyoruz kızlar! Toplanın kızlar! Kızlar aşağı kızlar yukarı. Okulunda, muhtemelen öğretmenleri böyle hitap ediyor(du) 🙂

Bir taraftan çizgi film açık, yapmadığımız yemek, yaptığımız o yemekleri yedirmediğimiz ayı, tavşan, bebek kalmayınca, biraz dışarı çıkmaya karar verdik. O arada yağmur da dinmişti. Biraz rüzgar vardı. Sıkı sıkı giyindik. Berelerimizi de taktık. Yola çıktık. Evden çıkmadan önce minik kuşuma gezmeye gidiyoruz demiştim. Biraz evden uzaklaştıktan sonra, “Nereye gidiyoruz babacım?” diye sordu. “Sana sürprizim var tatlım” dedim. “Ne?” dedi heyecanla. Benden bir şey istemiştin, hani ayıya benziyor, gözlerinin çevresi siyah, kuyruğu siyah, ayakları siyah, diğer tarafları beyaz diyerek tanımlamaya çalıştım. Beren önce tavşan olduğunu düşündü. Tavşan! dedi heyecanla. Evet olabilirdi. Ama değildi. “Panda almaya gidiyoruz sana tatlım” dedim. Gözleri parladı birden ve alkışlarıyla gösterdi bunu. Sevincine ortak oldum.

Pandayı alıp eve döndük. Evde bir başka sürpriz Beren’i bekliyordu. Babaannesinden sürpriz yumurta…