Üçüncü yaş

Miniğimin ilk kez bu doğum gününde annesi yoktu. Her ne kadar ayrı da olsak, ayrı da dursak Beren bizim “kızımız” olduğu için hiç değilse doğum gününde hem annesini hem de babasını yanında görmesinin onu ne kadar mutlu edeceğini tahmin etmek zor değildi. Maalesef annesi uygun olamadığı için o gece bizim kutlamamıza katılamadı.

Ben de Berenle birlikte birkaç gün önceden kutlamamıza katılacak olan, babaannesi, dedesi, büyük babaannesi, teyzesi, halası, amcası, Özlem teyzesi, Levent amcası ile birlikte rahatça oturup sohbet de edebileceğimiz bir yer aradık. Birkaç yeri gezdikten sonra, Tapas‘ta kutlamayı yapabileceğimize karar verdik. Beren de burayı sevdiğini söyledi. -arka tarafta salıncak ve kaydırak da vardı. Belki de ondan 🙂 –

İki gün önceden pasta siparişini vermek istedim ve Beren’e de daha önceden söyledim. Doğum günü kutlamalarını, mum üflemeyi ve müzik eşliğinde dans etmeyi çok seviyor kuşum. O gün de şansımıza canlı müzik de varmış Tapas‘ta. Dans da etti rahatça. Beren pasta için bazı isteklerde bulundu tabii. Ben de O ne istiyorsa onu yaptırdım. İstediği de çok mütevazı şeylerdi Bebeğimin. Pembe süsleri olsun… Bunun yanında rengârenk de olsun… Anladım seni miniğim. Sen kendin çok renkli olduğun için herkesi, her şeyi öyle istiyorsun.

Akşam oldu ve yavaştan gidelim derken tam iftar saatlerine denk geleceğimizi düşünmemiştim. İki adımlık yere bir saatte zor ulaşabildik. Biz oraya ulaştığımızda teyze, hala ve amca çoktan oraya gelmişler bile. Beren pembe elbisesiyle ortalıkta göründüğü ilk anda biz arka planda kaldık doğal olarak. 🙂 Yavrucanımı kucaklayan, sıkıştıran, kolunu bacağını ısıranlar… 🙂 Beren’i gören, ilk önce hediyesini uzattı hemen kuzuma. Bebeğim de tüm paketleri açtı birer birer. Bense pastayı kestikten sonra vermek istedim hediyesini. Bir müddet kucaktan kucağa gezdi aramızda. Sonra çevre masalardan fark edildi minik tatlı tavşanımın gözlerindeki ışıltı. Onlar da katıldılar mutluluğumuza. Genişledikçe genişledi çevremiz. Yan masamızda da bir ablasının doğum günü varmış tesadüf. Önce Beren’in pastası geldi, sonra yan masanın. Pastamızı kestik, tam da Beren’in sevdiği biçimde oldu. 3 rakamı şeklinde bir mumu da vardı pastasını üzerinde. Onu da, çevresindeki mumları da üfledi büyük bir keyifle. Hediyesini verdim kuzumun. Daha fazla bekletmek istemedim. Paketi açar açmaz gözlerime bakışını ve “istediğimi almışsın” der gibi kocaman sarılışını ve yanaklarıma doğru hamle yapışını unutamam. Bol bol fotoğraf çekerek o gecenin de anılarını kaydettik.

Anladım ki aslında sen ne kadar da büyümüşsün kızım! Üç kocaman yıl geçmiş ve bu geçen zaman birdenbire geçmiyor. Senin geçirdiğin üç yılı ben de geçirdim. Ondan bir önceki üç yılı da! Böyle böyle on tane üç yıl yaşamışım. Gün gün, dakika dakika yaşanıyor. Her bir anda, farklı anılar oluşuyor. İlk kez “baba” demeye çabalama anın mesela… Hiçbir şeye değişilemeyecek kadar kıymetli benim için. Hatırladıkça böyle zamanları, baba dediğinde ağzım kulaklarımda gezindiğim yerden, “baba öyle değil böyle yapacaksın” dediğin iki nokta arasında üç yılın olduğunu görüyorum.  Hepimiz için böyle ama senin için daha bir farklı bu zaman kavramı biliyorum. Sen küçücük bir noktacıkken bile üç kişi olmuştuk. Doğumunu beklediğimiz zamanlarda, daha dünyaya gelmemişken bile sen varmışsın gibi yaşadık her anı. Tüm düşüncelerimizde, ileriye dönük bütün planlarımızda sen vardın hep. Ta ki “biz” sadece ikimiz oluncaya kadar. Bundan sonra benim düşüncelerimde, benim planlarımda sen olacaksın. Aslında yaşanmış olan o kadar çok şey var ki bu üç yılda… Düşününce üç yıl önce neredeydik, şimdi neredeyiz? Bir anda cevap bulamıyoruz. Üç yıl sonra ne olacağız kim bilir. Ben senden daha fazla üç yıllar yaşadığım için bir fikir yürütebilirim bunun için belki ama ben biliyorum ki, ne olursa olsun sen benim biricik kızımsın. Doğum günün kutlu olsun!