Çok yoğun çalıştığımız günlerden birinde, kızım ve annesi ile birlikte akşam yemeği için buluştuk. Üçümüz de sabırsızlıkla söylediğimiz köftelerin gelmesini bekliyorduk. O sıralarda gündemimizde olan baleden söz açıldı. Beren de anında müdahil oldu.
Beren: Benim balemi mi konuşuyorsunuz? Arkasından hiç beklemeden,
Beni baleye yazdırdınız mı?
Anne ve baba birbirlerine bakarlar…
Beren: Lütfen ‘evet yazdırdım deyin!’
Baba bu arada zaman kazanmak için, gelen köfteleri göstererek,
Köftelerini bitirmeni bekliyoruz.
Beren hiç duymamış gibi devam etti…
– Baba yazdırdınız mı!? Anne ve baba birbirlerine baktılar kısa bir süre.
– Konuşarak cevap verin!
Ardından kahkahalar… devamında,
– Lütfen düzgün güler misiniz!
Artık o noktadan sonra gülmekten epeyce bir kendimizi alamadık. Tam durulduk derken bir mimik (sırıtma ağırlıklı) ve…
– İşte böyle gülünür!
– O noktadan sonra sadece gülmekle yetindik. Baleyi konuşamadık. 🙂
