İhmal ettiğim yazılarım gün geçtikçe birikiyor ve ne zaman bilgisayarın başına otursam başka bir uğraşı içinde buluveriyorum kendimi. Şu anda
İhmal ettiğim yazılarım gün geçtikçe birikiyor ve ne zaman bilgisayarın başına otursam başka bir uğraşı içinde buluveriyorum kendimi. Şu anda bir yazıya başlamış bulunuyorum aslında teorik olarak.
Bir hengâmenin içinde kaldım bir anda. Her şeyin farkındayım. Etkisi uzun sürmeyen bir yorgunluğu da beraberinde getiriyor bu çoğu zaman. Bazen de kendi kendime konuşurken buluyorum kendimi. Bu ihmaller içinde kızım da mı var diye soruyorum. Var mı acaba gerçekten? Eskiden daha mı çok parklara giderdik birlikte? Daha mı çok fotoğrafı olurdu her dakikanın? Daha mı çabuk hava kararırdı eskiden? Daha çok şey mi yazardım?
Not almaya devam ediyorum olabildiğince. Öyle hızlı gelişiyor ki yetişemiyorum. Sevinmeliyim bu yönde. Dikkat ediyorum da minik tatlı tavşanım yerine Beren diyorum çoğunlukla. Çünkü büyüdü benim kızım…