Cailloucuyuz.biz

Son dönemin favori çizgi filmi Caillou’yu, Beren sayesinde ben de izliyorum. Kuzumla birlikte pürdikkat televizyon karşısındayız. Her gün! Akşam saat 19:20’de kesinlikle başka bir işimiz olamaz. Aslında tam da yemek saati. O arada çoğunlukla mutfakta masa başında oluyoruz. Biraz erken kalkabilirsek masadan, birlikte kucak kucağa izliyoruz. İzliyorduk demek daha doğru olacak bundan sonra. Aynı evde olmayacağız çünkü yavrucanla. Haftada sadece bir gün bir arada olacağız. Anne ve baba da aynı evi paylaşmayacak. Yolları ayrıldı.

Serdal teyzesi de Beren’in arkadaşı(!) olduğu için, biliyor Caillou’yu ne kadar çok sevdiğini. Ona şarkı söyleyen bir Caillou aldı. Dedesi de şimdilerde Hürriyet gazetesinin vereceği VCD seti için kupon biriktiriyor. Ben de sabah uyanmasına yardımcı olması için tema müziğini aradım. Buldum. Beren’in de buna sevineceğini hayal ederek bir sabah açtım müziği. Bekliyorum ki birden uykusu açılsın… Önce kulak kesildi nereden geliyor bu tanıdık ses diye. Ama alıştığı gibi değildi. “Hani Caillou nerde?” diye sordu. Sadece şarkı söylüyor, müzik bu desem de ikna olmadı. Ses var görüntü yok diye kapattırdı anında.

Dinlemek isterseniz en altta, indirmek isterseniz burada. Ayrıca Caillou’nun ördekli simitli resmini de burada yaptım.

Caillou şarkısının sonunda “I’m Caillou, that’s me!” diyor. Ben de sadece that’s me! diyorum kuzuya bakarak. Ama yanlış söylemişim ben de. Doğrusunu öğreniyorum (:

– Hayıl ööle diil. Det mi!