Evet! Evet! Evet!

Sıcaktan dışarıya çıkılacak gibi değildi, evde sabahtan beri bir yandan klimalarla serinlemeye çalışırken, bir yandan da sağı solu toparlayalım dedik. Evdeki tüm işimizi bitirdikten sonra, evde oturup duracağımıza, evin birkaç parça ihtiyacı için Migros’a gitmeye karar verdik. Tabi bu karar Beren olmadan alınmış bir karardı. Beren de artık tam olarak üçüncü birey olduğundan, çok önemli bir noktayı atlamışız. Şimdilerde herhangi bir karar alırken, hanımefendinin de  fikrini almak zorundayız. Alt tarafı sadece markete kadar gidip gelmek olan küçük bir olay, tam bir eyleme dönüştü.

Baba: Beren nerdesin kızım? Gel hadi attâya gidicez.

Beren: Ses yok. (o arada içeride bebeği Cimcime’yi uyutmakla meşgul. Kendisinin de uykusu son aşamaya geldi, ama hâlâ direniyor.)

Anne: Beren hadi kuşum, gel de sana cicilerini giydireyim. Bak alışverişe gidicez.

Beren: I-ıgh! (Tuvalet eğitimi sürecinde olduğumuz ve havaların çok sıcak olduğu bu günlerde, hiçbir şey giymek istemiyor. Şort bile)

Baba: Tatlıım, anne cicilerini giydirsin, markete gidelim, sana oradan dondurma da alırız, topitop da.

Beren: Nominom! (Berence; Bonibon demek.)

Baba: Tamam bonibon da alırız. Ama önce anne cicilerini giydirsin.

Beren: Giymicem! yaklaşık 15-20 saniye sonra, Cimcimeyi de. (götürelim.)

Baba: Cimcimeyi götürmeyelim kızım o evde uyusun. Senin market araban nerde? Onu götürelim.

Beren: Ooğda. (Salonu göstererek.)

Anne: Kuşum, bak bu elbiseni giyersen, market arabanı da alırız. Değil mi babası?

Beren ısrarla inadını sürdürüyor. Ne üzerine elbisesini giydi, ne de dışarıya çıkma gibi bir yaklaşım içinde. En sonunda biz de dayanamayarak;

Beren sen markete gitmek istemiyorsun galiba kızım? Gitmek istemiyorsan, evde kalabilirsin. O zaman biz de dondurmayı kendimiz yeriz. O arada;

Beren: Nominom?

Anne: Evet, baba bana da bonibon alacak.

Baba: Tamam o zaman. Beren evde kalmayı seçti. Biz alışverişimizi yapalım gelelim. Bekle babacım sen bizi anlaştık mı? (Bir an bakıştık.)

Beren: Ben de gelcem!

Baba: Eğer elbiseni giyip bizimle gelirsen, o zaman sana söz verdiğimiz bonibonu da alırız tatlım.

Anne: Beren, bizimle gelecek misin?

Beren: Evet! Evet! Evet!

Ezgi ve ben sanki Berenle o mücadeleyi hiç yaşamamış gibi birbirimize bakıp gülmeye başladık. Beren yine unutturmuştu her şeyi. O arada Beren salona market arabasını almak üzere, koşa koşa gidiyordu. Çoktan koridoru geçmişti bile.